Zijn verleden begint de heer Nijpels in te halen. Bij ieder optreden kijkt hij momenteel angstig over zijn schouder of het DSB spook hem al ingehaald heeft. Want kennelijk valt er weinig goeds te verwachten van publiciteit en transparantie over zijn vijfjarige periode als langst zittende DSB commissaris, die ongetwijfeld op de hoogte was van allerlei woekerpraktijken en andere bancaire smakeloosheden, door Pieter Lakeman omschreven als een ‘civiele vorm van afpersing’. Scheringa heeft immers al excuses gemaakt, dus zou de heer Nijpels dan brandschoon zijn? Wie dat gelooft, verdient langdurige behandeling in een vriendelijke witgepleisterde omgeving met zacht licht. Het is dan ook niet toevallig dat de heer Nijpels aan een charme-offensief in de media begonnen is, althans aan een wat gebrekkige poging daartoe.

Dat charme-offensief behelst een aantal elementen. Deels gaat het over pensioenen, deels gaat het over en vooral tegen mensen die hem op zakelijke en inhoudelijke gronden hebben aangevallen, en deels gaat het om verhulling. Laten we de diverse elementen eens aan een nadere beschouwing onderwerpen.

Over pensioenen heeft de heer Nijpels gesproken in een interview in de ochtendkrant van wakker Nederland, de Telegraaf, bij Pauw en Witteman met ietwat dubbele tong, en in een interview op BNR Nieuwsradio met een stortvloed van woorden. De grootste enormiteit die door geen enkele journalist weersproken werd, was toch wel de driemaal herhaalde bewering dat het bij het ABP wel goed zat omdat er jaarlijks evenveel premie binnenkwam (van werkenden) als er aan pensioenen werd uitbetaald (aan gepensioneerden). In deze ‘visie’ zou een pensioenfonds met erg veel gepensioneerden en weinig actieven wel een erg slecht fonds moeten zijn. Volstrekte onzin natuurlijk. Kennelijk is de liquiditeit van het ABP momenteel voldoende en hoeven er geen bezittingen verkocht te worden op inopportune momenten om vooralsnog aan de financiële verplichtingen te kunnen voldoen. Over de gezondheid van het fonds op lange termijn zegt het helemaal niets. Misleiding of incompetentie, vraag je je dan af. Dan zijn opmerking dat het ABP al twintig jaar indexeert. Iedere gepensioneerde weet dat in de jaren 2001 – 2007 een bedrag van 4.87 % van een jaarpensioen niet is vergoed, en dat voor de komende jaren de indexatie volledig geblokkeerd is. Misleiding of incompetentie? Ook zijn opmerkingen over het al dan niet afdekken van het renterisico sloegen nergens op. Misleiding of incompetentie? Maar genoeg over dit soort schijndeskundigheid, hij weet zelf ook wel dat hij probeert de pr afdeling van het ABP na te papagaaien.

Tja, en dan die vervelende mensen, waaronder uw NBP voorzitter, die de moed hebben gehad zijn geschiktheid als ABP bestuursvoorzitter op inhoudelijke gronden in twijfel te trekken. Wat moet je daar mee aan? Moet je er persoonlijk mee in debat? Lastig als je inhoudelijk van toeten nog blazen weet. Dus als je dan uitgenodigd wordt voor een debat bij Eénvandaag, dan zeg je zelf af, en stuur je Xander den Uijl. Die vervolgens nauwelijks over het ABP, maar des te meer over het FNV orakelt. Van het rechtstreekse debat moet de heer Nijpels het dus niet hebben. Dus maar over de band en onder de gordel, en vooral niet over inhoud. Waarbij de waarheid vervolgens geen enkele rol meer speelt. Jammer, dat iemand die geacht wordt een voorbeeldfunctie te vervullen, die uit elke porie integriteit dient te ademen, die vertrouwen moet wekken op een niveau dat de associatie met een derdehands autohandelaar ietwat doet verbleken, jammer dat de heer Nijpels zich in feite op deze manier voor zijn huidige baan diskwalificeert. Eigenhandig, zonder enige hulp van anderen. ABP gepensioneerden hebben beter verdient dan dit clowneske gedrag.

Over de schrijver van dit weblog heeft de heer Nijpels de volgende tirade: weggejaagd uit meerdere bonden (liever geen holle beledigende en bijna lasterlijke praat meneer Nijpels, feiten graag), over zijn onvermogen tot samenwerking (hoebedoelu?), over de drie brieven per week die hij aan het ABP zou schrijven (welke? sinds het aantreden op 12 mei 2009 zouden dat zo’n 54 brieven zijn….?), over het eigen ‘bondje’ waar hij voorzitter van is (denigrerend en neerbuigend in de richting van een bond met een negentigjarige traditie en van alle leden van de NBP, die en passant als domme meelopers neergezet worden). Over het feit dat hij de NBP voorzitter ‘diverse malen’ voor een gesprek uitgenodigd zou hebben. Wellicht kan hij me de afschriften van die uitnodigingen nog eens toesturen? Er is kennelijk bij de postbestellingen iets mis gegaan. Want een openbaar debat met de heer Nijpels zou de NBP natuurlijk graag aangaan. Maar dan wel publiekelijk, en zonder onderwerpen die van te voren taboe zijn.

Meent de heer Nijpels nu echt dat dit soort op brallerige toon gedebiteerde onzin zijn positie versterkt? Je moet toch wel erg lang in een omgeving geleefd hebben waar tegenspraak ongebruikelijk is, om te geloven dat dit soort gedrag wie dan ook overtuigt. Net als bij zijn ex-collega Borghouts is het kennelijk genoeg om ook de heer Nijpels een eindje touw aan te reiken. Vervolgens knoopt hij zichzelf wel op. Zo werkt arrogantie in de praktijk van alledag.
En dan de DSB affaire. Tja, als er tegels gelicht worden, kruipt daaronder nogal het een en ander rond. Dat het bij DSB niet goed zat, was natuurlijk bij iedere insider al lang bekend. En dat de volksheld van Wognum, Scheringa, aan het hoofd stond van een wankel imperium, was zelfs bij de toezichthouder wel duidelijk. Het curieuze bij deze bank was dat deze louche organisatie fungeerde als een soort duiventil voor uitgerangeerde VVD politici. Van deze bonte verzameling (Nijpels, Zalm, De Grave, Linschoten) was De Grave waarschijnlijk de intelligentste. Hij had al na twee maanden door wat voor vlees hij in de kuip had. De heer Nijpels wist het na vijf jaar nog steeds niet. En de natuurlijke reactie van de heer Nijpels blijkt er niet één van transparantie, of van opening van zaken over zijn eigen rol te zijn. Zijn natuurlijke reactie is wegduiken, zoals we dat konden zien in het RTL Nieuws van 5 oktober (zie onder Nieuws op deze website). Nu zelfs Scheringa zijn excuses heeft gemaakt, wordt het tapijt definitief ook onder de heer Nijpels weggetrokken. Veel sneller dan verwacht haalt zijn verleden hem in en zal hij dienen te vertrekken als ABP bestuursvoorzitter. Houdbaarheidsdatum verstreken. Zo haastig ging het zelfs bij onze Borghouts niet.

Een laatste suggestie aan de gepensioneerde lezers die een pensioen hebben dat verplicht door het ABP beheerd wordt. Zet alvast voorzichtig een lekker flesje wijn klaar. Gezien de huidige economische crisis en uw te verwachten enorme koopkrachtverliezen in de komende jaren zal het geen ‘grand cru’ kunnen zijn, maar toch. Ik voorspel u dat de heer Nijpels eerder opgestapt zal zijn dan u nu vermoedt. En dan moeten we toch voorbereid zijn op een welgemeende toast.