Nijpels weg, wie volgt?
En toen was Nijpels ineens weg als bestuursvoorzitter van het ABP. Schreef hij in oktober nog een nogal onnozel open briefje dat hij het onderzoek van de commissie Scheltema over zijn DSB verleden ‘met vertrouwen’ tegemoet zag, ditmaal kon er alleen een brief aan het ABP bestuur af. Want verantwoording afleggen aan de deelnemers is natuurlijk een paar bruggen te ver. Zij mogen hun uitgestelde loon inleggen bij het ABP, een heel leven lang, maar medezeggenschap ho maar.
Al vanaf het moment van de benoeming van Nijpels bij het ABP heeft de NBP bezwaar aangetekend , en wel op drie gronden. Reeds in augustus 2009 was duidelijk dat DSB, waar Nijpels de langstzittende commissaris was, er dubieuze woekerpraktijken op na hield. Te naïeve en dikwijls matig opgeleide mensen werden in de financiële val gelokt en stelselmatig uitgekleed. Radar berichtte er meermalen over. De commissaris heeft het of niet geweten en dus zijn taak te lichtvaardig opgevat. Of de commissaris wist het wel en heeft zijn mond gehouden. In beide gevallen bepaald geen basis om zo iemand verantwoordelijkheid te geven over het uitgestelde loon van 2,8 miljoen verplichte deelnemers bij het ABP. Helaas is het vertrouwen in dit fonds even snel verdampt als een deel van de belegde miljarden. In zo’n situatie is een dergelijke benoeming een blunder van de eerste orde, en bepaald niet de manier om het geloof in het ABP te helpen herstellen. Ook ontbrak het Nijpels aan kennis van pensioenen, en gezien zijn tientallen bijbaantjes ook aan tijd om de functie als ABP voorzitter goed te vervullen. Alleen zijn blunders al in latere interviews waren afdoende bewijs dat hij ongeschikt was.
Door RTLZ werd onlangs ontdekt dat er een brief bestond van De Nederlandsche Bank (DNB) van 19 juni 2009 aan DSB waarin werd aangetoond dat de commissarissen waaronder Nijpels hadden gefaald. Natuurlijk kende Nijpels deze brief bij zijn aantreden bij het ABP, maar hij verkoos erover te zwijgen. In elk geval tegenover de verplichte deelnemers bij het fonds. Wel ging hij elke discussie over zijn DSB verleden stelselmatig uit de weg. Gelukkig heeft dit verleden hem nu ingehaald.
De conclusie kan niet anders luiden dan dat de ABP deelnemers willens en wetens misleid zijn. Als Nijpels zo weinig zelfkennis bezit om een benoeming bij het ABP te accepteren met een DSB affaire aan zijn broek, dan kan dit onmogelijk als een vergissinkje gekwalificeerd worden. Nijpels en het ABP bestuur hebben zich onherstelbaar geblameerd. Dat kon niet zonder gevolgen blijven.
En nu? Nijpels had geen andere keus dan af te treden, hoewel hij geheel in stijl nog wel probeert de zwarte piet elders te deponeren. Zo stelt hij dat het voor hem steeds moeilijker werd zijn functie bij ABP adequaat uit te oefenen door de ‘stroom al dan niet accurate berichten’ over het onderzoek naar de gang van zaken rond DSB. Helaas, het is het eigen falen dat Nijpels opbreekt, niets meer en niets minder.
En het ABP? Het ABP zegt het vertrek van Nijpels zeer te betreuren, maar heeft ‘begrip voor de afweging die hij heeft gemaakt’. Kortom, het ABP heeft met het ontstaan van dit debâcle niets van doen. Helaas is de werkelijkheid een andere. Ook merkt het ABP op ‘de komende weken op zoek te gaan naar een nieuwe voorzitter’. Blamages uit het verleden zijn echter geen garantie voor succes in de toekomst. Bepaald geen zinsnede dus die de verplichte deelnemers gerust zal stellen over hun toekomstige indexaties.
Een woord van advies voor het ABP. Zo hier en daar komen de sneeuwklokjes en de krokussen alweer boven het smeltende sneeuwdek uit. Voor wie het zien wil is het voorjaar in aantocht. Een prima tijd dus voor de in het verleden zo traditionele voorjaarsschoonmaak. Een uitgelezen moment ook om de bezem door het ABP bestuur te halen om verdere imagoschade te voorkomen. Wat dacht u van het onmiddellijk vervangen van types als Harry Borghouts en Xander den Uyl door deskundigen met enig benul van de economische risicoanalyse? Het is maar een ideetje, maar zou dat uw vertrouwen in het ABP niet die broodnodige opkikker geven? Eerst zien en dan geloven, dat wel natuurlijk.