De Tros los
De Tros brengt regelmatig een buitengewoon nuttig consumentenprogramma uit onder de naam Radar. Onder de zeer competente leiding van Antoinette Hertsenberg worden misstanden in consumentenland aan de kaak gesteld, en wordt gedupeerden daadwerkelijk hulp geboden. Het is niet voor niets dat Antoinette Hertsenberg een grote populariteit geniet, ze verdient het ten volle.
De laatste jaren is in ons land de financiële sector regelmatig in opspraak. Het vertrouwen van de gemiddelde burger in banken en pensioenfondsen is op een historisch dieptepunt beland, en dat valt goed te begrijpen. Waar de politiek en de toezichthouders geacht worden de burger te beschermen tegen kwaadwillige of incompetente financiële instellingen, zien we in de huidige economische crisis een ontluisterend beeld oprijzen. De afgelopen weken hebben we de Commissie de Wit aan het werk kunnen zien. Mocht je als burger nog een greintje vertrouwen hebben in overheid, politiek en financiële instellingen, dan was je na een paar zittingen wel volledig genezen. Wat konden we namelijk zien? Mensen met zeer grote verantwoordelijkheden en riante beloningen bleken uitsluitend bezig met het schoonvegen van het eigen straatje. Altijd waren anderen de schuld, nooit was er reden het eigen functioneren eens van enige afstand te bezien. Geen woord van compassie voor diegenen op wie de financiële ellende wordt afgewenteld, het groeiende leger werklozen, de verplichte deelnemers bij pensioenfondsen die geen kant uitkunnen en hun verwachtingen gewekt door incompetente fondsbesturen in rook zien opgaan. Daar valt de zelfbenoemde elite van onze maatschappij niet op aan te spreken. Zij deden immers precies wat zij moesten doen? Zij hielden zich toch precies aan de regels?
Gelukkig worden consumentenorganisaties steeds mondiger en strijdbaarder, ook als het er om gaat misstanden bij banken en verzekeraars aan te pakken. Hier speelt Radar dikwijls een voortrekkersrol. Het was vooral Radar dat de misstanden bij de Dick Scheringa Bank (DSB) in diverse uitzendingen aan de orde stelde. Een goede zaak zou je zeggen, een zaak ook waaraan een bank die enig fatsoen bezit zou moeten meewerken. Was dat ook zo?
De Nederlandse Bond voor Pensioenbelangen verzet zich consequent en energiek tegen allerlei politieke baantjesstapelaars die, niet geremd door financiële kennis, dikwijls invloedrijke advies- of bestuursfuncties in de financiële wereld bekleden. Ja zeker, ik doel op Harry Borghouts, de Heintje Davids van het ABP bestuur. Ik doel ook op Ed Nijpels, tot 1 oktober 2009 toonaangevend en langst zittend lid van de Raad van Commissarissen van DSB, en nu helaas bestuursvoorzitter van het ABP.
Nu is Ed Nijpels al maanden lang onderwerp van onderzoek, en de kans is groot dat zijn DSB verleden hem uiteindelijk gaat opbreken. Laten we eens een voorbeeld van zijn handelen bekijken. Als DSB commissaris heb je natuurlijk geen volledige dagtaak, dus je kunt er best wat dingetjes bij doen. En dan is het maar goed dat je ook voorzitter van de Raad van Commissarissen van de Tros bent. Dat is een mooie taak, waar je een gezonde dosis idealisme in kwijt kunt. De media spelen een enorme rol in het aan het licht brengen van misstanden, in waarheidsvinding ook. Tros Radar is een uitstekend voorbeeld. Een schitterende uitdaging voor elke bestuurder om de minder bedeelden in onze samenleving enige steun te kunnen bieden. Zou je denken….
Toch, een probleempje. Transparantie en waarheidsvinding zijn natuurlijk mooie begrippen, maar soms is het maar beter als abstracte idealen ook heeeeeel erg abstract blijven. Als je je ziel aan DSB verkocht hebt, waar de klanten vooral gezien worden als klootjesvolk dat je moet proberen leeg te melken, dan komt het erg slecht uit dat Radar daar met veel energie en competentie tegenin gaat. Daar moet je als DSB commissaris iets aan doen, zoveel is duidelijk. En zo komt het dat we op de website van RTL Nieuws de volgende kop lezen: Problemen met Tros Radar? Ed Nijpels regelt het wel. Dit artikel spreekt zo zeer voor zichzelf dat mijn gedetailleerde commentaar erop volstrekt overbodig is. Lees het op onze website, en vorm uw eigen oordeel.
Welke conclusies kunnen getrokken worden? Doodsimpel: Nijpels is niet onafhankelijk en heeft een verborgen agenda. Moet een dergelijke baantjesjager, bij wiens integriteit grote vraagtekens te plaatsen zijn, de pensioenen van 2,7 miljoen verplichte deelnemers bij het ABP behartigen? Is dit de man die het vertrouwen in het ABP moet herstellen? Is dit de man die transparantie en vernieuwing moet bewerkstelligen binnen een verkalkte organisatie waar de belangen van de deelnemers ondergeschikt zijn aan de machtsbelustheid van de bestuurders? Wordt het sowieso geen tijd het baantjesjagen drastisch in te perken? Vragen, vragen. De antwoorden vult u zelf wel in.